To nie są czasy, w których można żyć. W tych ...
To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.
Śmierć może być czasami zabawna, podobnie jak życie.
Kłamać można także milczeniem.
Człowiek potrzebuje miejsca, do
którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.
Czas, który nam dano, upływa, niezależnie od tego, czy go zużywamy, czy marnujemy; zawsze ucieka między naszymi palcami, zawsze jest nieuchwytny.
Faktem jest, że można tygodniami z kimś przebywać i w ogóle go nie widzieć.
Potwory żywią się naszym strachem
Złamane przyrzeczenia są jak rozbite lustra. Ranią tych, którzy się ich kurczowo trzymają
i wpatrują w popękane odbicia samych siebie.
A może czas istniał tylko wtedy,
gdy byłeś świadkiem jego przemijania?
Kiedy spotykasz pokrewną duszę, to
tak jakbyś wszedł do domu, w którym
już kiedyś byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy
na ścianach, książki na półkach, zawartość
szuflad: znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku.
Zawsze ulega się urokowi tajemnicy. Pomimo niedorzeczności sytuacji.