Najpierw zapomniałam, jak brzmiał jej głos, potem zamazywał się wyraz ...

 -Oskarżała mnie, że kocham sam siebie. Jakże bym mógł? Za dużo o sobie wiem.

 (...) kiedy nie ma wyboru, wahanie zawsze jest błędem.

 Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy nie ma już nic, co można by mu zaoferować, wciąż daje się miłość.

 Życie jest jak płótno, na którym można malować. Koloruję go swoimi myślami, działaniami i słowami. Zawsze staram się wypełniać je tęczowymi barwami, ale czasem nieuchronnie dodaję szarości. Taka jest niestety natura bycia człowiekiem.

 Bez względu na to, jak bardzo jesteśmy zdeterminowani, jak głęboko wierzymy w swoje cele i marzenia, nie zawsze idzie tak, jak chcemy. Ale musisz wiedzieć, że nawet w trudnych chwilach, nigdy nie jesteś sam, a każda porażka to kolejny krok ku sukcesowi.

 Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Kochanie, pieniądze czynią cuda - zawiesza głos. Ale nie mogą spowodować, żeby ktoś cię pokochał lub szanował.

 W końcu o wiele bezpieczniej być tchórzem. I o wiele wygodniej.

 Zamknij oczy i uczyń słowa dla mnie żywymi.