Na odrobinę szczęścia nigdy nie jest za wcześnie.

 To dziwne, jak wiele można o kimś
wiedzieć, nie wiedząc wszystkiego.
A wciąż nam się wydaje, że kiedyś
nadejdzie dzień, kiedy poznamy całą prawdę.

 Człowiek jest tylko kępą trzciny, najdelikatniejszą w przyrodzie, ale to kępa trzciny myśląca. Nie trzeba wszechświata wziąć w garść, aby zgłuszyć jego pychę. Wystarczy zimno albo gorączka. Aby zniszczyć tę kępę trzciny, wystarczy kropla wódki.

 Dlaczego niektórzy ludzie przechodzą przez
życie, nie doświadczając żadnej większej tragedii,
a innym wciąż przydarzają się straszliwe rzeczy?

 Pożerasz ją wzrokiem.
Aż dziwne, że my możemy
ją jeszcze zobaczyć.

 Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.

 Jam jest częścią tej siły, która
wiecznie zła pragnąc, wiecznie dobro czyni.

 Czasem jesteśmy stawiani w pewnych sytuacjach żeby zaszła jakaś zmiana.

 Odbierając człowiekowi strach, niską inteligencję lub nieszczerość, odbieramy ich współczucie. Odbierając agresję, odbieramy motywację lub zdolność
do asertywności. Odbierając egoizm, odbieramy instynkt samozachowawczy.

 Nie zapomina się, ale jednak znosi się łatwiej.

 Lepiej kochać i bać się, niż nic nie czuć.