Są jednak pewne granice.

 Musisz zapłonąć, skarbie. Musisz zapłonąć.

 Nie mam prawa osądzać Twoich wyborów [..] często wątpię w swoje.

 Prawda nie blednie od powtórzeń!

 My, ludzie, jesteśmy dziwnymi istotami. Domagamy się prawa by móc myśleć po swojemu.

 Ludzie są raczej dobrzy niż źli.

 Rzeczywistość jest tak pozbawiona nadziei, że dwakroć cenniejsza jest dla mnie wyobraźnia.

 Skromność jest dla świętych i nieudaczników. Ja nie jestem ani jednym, ani drugim.

 Wielu, którzy żyją, zasługuje na śmierć. Wielu, którzy umierają, zasługuje na życie. Czy potrafisz im to dać, Frodo? Więc nie bądź tak chętny do wymierzania śmierci w sądzie. Nawet najmądrzejsi nie mogą przewidzieć wszystkiego.

 Wszyscy pragniemy szczęścia i bardzo
o nie zabiegamy. Ale kiedy już przyjdzie,
zaczynamy rozglądać się trwożnie za rachunkiem,
jaki nam przyjdzie za nie zapłacić.

 Nie mówiłbym tyle o sobie,
gdybym kogoś innego znał równie dobrze.