
Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się ...
Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.
(...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.
Cóż, czasem dobrzy
ludzie podejmują złe decyzje.
Daremnie walczyłem ze sobą.
Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. Pozwól mi, pani, wyznać, jak gorąco cię wielbię i kocham.
Czas jest tym, co utrzymuje nas w porządku, co nie pozwala nam pogrążyć się w chaosie, co daje pewne ramy naszym działaniom. Bez niego nic by nie miało sensu.
Kiedy kłamiesz, zabijasz prawdę!
Słowa mają rozmaite rozmiary, gęstość, głębię, ciężar.
Szczerość brana za zaletę często nie jest niczym innym jak okrucieństwem.
Najgorszy ból to ten, który sami sobie zadajemy.
...ptak nawet w złotej klatce jest w niewoli.
Można kochać kogoś bez wzajemności, dopóki jest wart uczucia. Dopóki zasługuje na miłość.