Dzieciom powinno się dać korzenie i skrzydła.

 Słyszałam bicie swojego serca, smutne echo uderzeń. Pomyślałam, że to dźwięk samotności.

 Czasy się zmieniają, lecz potrzeba istnienia wroga jest niezmienna, taka już natura człowieka.

 [...] bo w ciszy człowiek słyszy własne myśli jeszcze głośniej.

 (…) życie, o którym marzył, jego jedyne pragnienie, nigdy nie istniało.

 Możemy robić,co na się żywnie podoba!

 Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.

 Głupotą naszego gatunku jest to, że najwspanialsze bukiety przeznaczamy dla zmarłych.

 Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

 Każdy zna ogrom swego cierpienia i tylko on sam może ocenić, czy jego życie ma sens.

 Nie mówił więc nic, ale serce jego łkało jak dziecko, które płacze ze strachu i samotności w mrocznej, pustej komnacie.