Nadzieja czyni nas niewolnikiem, rozpacz – wolnym człowiekiem.
Nadzieja czyni nas niewolnikiem, rozpacz – wolnym człowiekiem.
Jeśli nie jesteś dość silny, żeby znosić te wszystkie rany, to powinieneś zacząć ich unikać.
Twierdzenie, że ludzie rozumieją się, kiedy używają tych samych słów, jest złudzeniem.
Nic nie jest łatwe i proste.
Odchodzenie zawsze łączy się ze strachem.
Świat rzeczywiście pełen jest zasadzek i
wiele na nim ciemnych plam; ale nie brak
też jasnych, a chociaż we wszystkich krajach miłość łączy się dzisiaj ze smutkiem, kto
wie, czy się przez to nie pogłębia jeszcze.
Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
Szkoda czasu na wewnętrzny chaos.
Jaki sens ma życie,jeśli nie można go z kimś dzielić
Zło musi istnieć, to tylko człowiek nie musi z niego czerpać. Ma wybór. I musi mieć wybór.
Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.