Im więcej słów, tym więcej kłamstw.

 Możliwe przecież jest zapamiętanie samego nastroju snu bez przypominania sobie jego treści.

 A co ty zrobiłaś? Byłaś moją przyjaciółką. To twoja jedyna zbrodnia.

 Liczą się efekty, staraniami chwalą się tylko nieudacznicy.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Za późno się cofać - świat istnieje tylko dzięki temu, że zawsze za późno się cofać.

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?

 Czy można umrzeć z tęsknoty i rozpaczy? Czy można rozpaść się na kawałki i nadal żyć?

 Kiedy uciekam, ważna jestem ja, uciekająca. Zapominam dokąd, bo już dawno uciekłam ze swojej głowy.

 Świat był osobliwym miejscem, zanim dowiedzieliśmy się o istnieniu atomów i DNA.

 Czuła się bardzo stara, dojrzała i
mądra, co oczywiście było najlepszym
dowodem, że była jeszcze bardzo młoda.