Samemu to i palić, nawet umierać nudno.

 Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio
na siebie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało.

 Dokładnie tak, nasze życie kształtuje się na podstawie decyzji, które podejmujemy. Decyzje te kształtują nasz charakter, nasze zachowanie, nasze życie. Niemniej jednak, nie zawsze jesteśmy świadomi konsekwencji naszych decyzji.

 Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.

 Można pojechać daleko, lecz nie ucieknie się od samego siebie. Tak jak od cienia.

 Moje życie ktoś kiedyś przeklął - im dłużej jest w nim lepiej, tym większą można mieć pewność, że zaraz coś się popsuje.

 Dziwna rzecz – być normalnym. Nie
wiesz, kiedy przestajesz być normalny. Dowiadujesz się, że jesteś normalny, kiedy wracasz z krainy szaleństwa. Normalność jest jak dziwny, dziki ptak, który śpiewa ci w duszy nie dlatego,
że musi, ale dlatego że chce.

 Bogatych łuczywo kusi, śmierć koseką nad ich głowami kręci, ubogich życie rychło przepędza jak powietrze, przerzedzone ważkami.

 Mówi się, że wojna to śmierć. Dla mnie wojna jest jak nowy szef, który oczekuje niemożliwego.

 Życie wychowuje.

 To miłość sprawia, że jesteśmy piękni.