Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

 Czasu spędzonego z tymi, których kochamy, nigdy nie jest za dużo.

 Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.

 Jeżeli ktoś coś wie o kobietach, to wie, że nie powinien być kobieciarzem, jeśli chce być przez nie szanowany.

 Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 Nikt nie jest sam, nikt nie jest niezapomniany, nic nie jest pozbawione znaczenia, nic nie jest nieważne.

 Zawsze twierdziłam, że zazdrość od prawdy mądrzejsza.

 Wiemy, czym jesteśmy, ale
nie wiemy, czym się możemy stać.

 Każdy występek jest pospolity, tak samo jak każda pospolitość jest występkiem.

 Wszystko, czego możemy zapragnąć, wynika z odebranej tresury.

 Czy można umrzeć z tęsknoty i rozpaczy? Czy można rozpaść się na kawałki i nadal żyć?