Kruk na skrzydłach z rubinu niesiony, między światami brzmi umarłych ...
Kruk na skrzydłach z rubinu niesiony, między światami brzmi umarłych muzyka, siły jeszcze nie poznał i nie zna też ceny. Moc
głowę unosi i krąg się zamyka.
Nie będę nieszczęśliwa, nie życzę sobie być nieszczęśliwa!
Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...
Kochanie, ludzie to gorsza trucizna aniżeli alkohol i tytoń.
Wszystko robi się mniejsze, kiedy wyciągnąć to na wierzch.
Los to coś, co wyciągasz jak słomkę. To szansa.
Człowiek jest na tyle silny, na ile potrafi znieść prawdę.
To nadzwyczajne, że wszystko zawsze okazuje się inne, niż się sobie wcześniej wyobrażało.
Zbyt ona piękna, zbyt mądra zarazem.
Zbyt mądrze piękna stąd istnym jest głazem.
Tak długo, jak jesteśmy
ludźmi, tak długo będziemy się mylić.
Czy można umrzeć z tęsknoty i rozpaczy? Czy można rozpaść się na kawałki i nadal żyć?