Tak, to, co nas otaczało, było piekłem, a ja byłam ...

 Kto nie wie dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 Kokieteria u kobiet jest jak barwa i zapach u kwiatów.

 Był jak haust rześkiego powietrza po gwałtownej burzy, która przeszła nade mną, pozostawiając w sercu bolesne rany.

 (...) żeby życie stało się przyjęciem na moją cześć.

 Kto abstrakcyjnie kocha całą
ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie.

 Znasz motyw, rozumiesz wszystko.

 Życie nasze bywa bogate lub ubogie zależnie od tego, co w nie wkładamy, a nie od tego, co zeń czerpiemy.

 Odrzucenie to niezbędne doświadczenie zyciowe.

 Jeśli możesz czemuś nadać nazwę, przestaje być
takie straszne. Ludzie boją się tego, czego nie znają.

 Okazuje się, że piekło to nie płonąca, wrząca otchłań ognia i cierpienia [...]
Piekło jest wtedy, kiedy ludzie,
których kochasz najbardziej na świecie, sięgają po twoją duszę i wyrywają ci ją. I robią to tylko dlatego, że mogą.