Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.

 […] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.

 Czasami czyny są bardziej przekonujące niż słowa.

 Siłę miłości często źle pojmujesz. Miłość nie jest bezbronna, jak mogłoby się wydawać. Miłość może ulec, ale nie ustępuje. Miłość potrafi przetrwać wszelkie nieszczęścia, wszelkie katastrofy, moralne, duchowe i fizyczne. Większe są jej zniszczenia niż cielesne bóle.

 Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?

 Może ty mi rozwaliłeś świat. A nie wiem, co mógłbym zbudować na jego miejsce.

 Cóż chcesz? Człowiek nie może być nieustannie tragiczny.

 Spada deszcz, wstaje rosa. Pomiędzy jest mgła. Pomiędzy jest wszystko, co jest.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.

 Był jak haust rześkiego powietrza po gwałtownej burzy, która przeszła nade mną, pozostawiając w sercu bolesne rany.