-A jak mówisz na latarkę? Ręczny miotacz fotonów?

 Myślę, że serce przypomina głęboką studnie. Nikt nie wie, co jest na dnie. Można tylko sobie wyobrażać na podstawie tego, co czasami wypływa na powierzchnię.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Na Boga, mam nadzieję, że nie dożyję czterdziestki. Nie wiedziałbym, co ze sobą zrobić.

 Nic nie trwa wiecznie, no może poza powszechną głupotą.

 Życie jest serią kolizji z przyszłością; to nie jest suma tego, co byłoby 'do przewidzenia', to jest wprowadzenie zaskakujących zdarzeń, przestrzeń, w której biegniemy, z nadzieją i strachem, by spotkać.

 Czasem rozstanie to tylko początek...

 Niektórzy ludzie są taktowni. Inni mówią prawdę.

 ...strach przed najgorszym jest gorszy od pewności najgorszego.

 Nigdy się nie powstrzymuj. Bądź
pewna czego chcesz od życia, mów co czujesz
i nigdy nie obawiaj się być sobą. Nie zważaj na
to co myślą inni. Żyjesz dla siebie, nie dla nich.