-A jak mówisz na latarkę? Ręczny miotacz fotonów?

 (...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Lepiej, żebyś bardzo
cierpiała teraz niż trochę przez całe życie.

 Matka, córka i zwłoki uparcie milczały.

 Nie można kochać kobiety, nie szanując jej.

 W jednym zdaniu może się dużo zmieścić. Może
się wszystko zmieścić. Może się całe życie zmieścić.

 Teraz zwinęła się niczym zmęczony wąż, który odpoczywa.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno to, co myśli

 Nawet gdybym całował cię co dzień, przez resztę swojego życia, to w dalszym ciągu będzie to za mało.

 Umarli stali sie elementami krajobrazu.