Kiedy człowiek boi się coś zrobić, wtedy wie, że żyje. ...

 A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania.

 Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.

 Nigdy nie wiesz, jak ciężki jest bagaż, którego nie niesiesz.

 Miłość nie zatrzyma się przed niczym.

 Zawsze mówiłem, że każde słowo ma w sobie odpowiednią moc, trzeba tylko umieć ją uwolnić. Jeden może czarować, inny przerażać, kolejne mocno przyciągać, a jeszcze inne odpychać na zawsze.

 (...) cud nie zawsze jest tym, czym nam się wydaje.

 Życie to ciąg małych, kameralnych dramatów.

 W kosmosie nikt nie usłyszy, że wrzeszczysz jak mała dziewczynka.

 To nasze blizny czynią nas tym, kim jesteśmy.

 Każdy jest trochę stuknięty, tylko niektórzy nie umieją ukrywać tego tak dobrze jak inni.