A jeśli wiersze to są właśnie sny języka, które spisują ...

 Nie wystarczy kogoś kochać. Trzeba kochać odważnie. Trzeba tak kochać, aby nic nie mogło zabić tej miłości, ani złoczyńca, ani niecny zamysł, ani prawo - boskie czy ziemskie, nic.

 Nieważne, jak wysoko będziesz latał. Na końcu, w nocy, jak tylko zgaśnie gościnne światło, wrócisz do siebie samego – cichego, samotnego, pustego.

 Bo jego niebo znajdowało się tam gdzie ona.

 Jak pogoń za wiatrem. I bez przerwy na drugim planie.

 To, co robisz teraz, może ocalić przeszłość i w konsekwencji zmienić przyszłość.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 A jeśli wiersze to są właśnie sny języka, które spisują poeci?

 W ludziach cenię tylko
odwagę, całą resztę można udawać.

 Każdy błąd ma sens, kiedy popełnia się go z przekonaniem.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.