Ograniczenie z kimś kontaktów niemal do zera nie musi być od razu szekspirowską tragedią. Powiedzmy, że to pauza. Pauza też może być potrzebna. Tak jak w muzyce, gdzie cisza bywa równie ważna jak dźwięki.
Kto nie umie w potrzebie rozstać się
ze skarbem, jest jak niewolnik w pętach.
Często nie my wpływamy na słowa, lecz
słowa, których często używamy wpływają na nas.
Dzieci nie powinny ponosić konsekwencji nieudanego życia swoich rodziców.
Głupi ludzie często zdolni są do rzeczy,
których mądrzy nie ośmielają się nawet rozważać.
To egoizm pozwolić komuś umrzeć tylko dlatego, że wyrządził ci krzywdę.
Miłość jest ważna. To jedna z niewielu
spraw na świecie, która powoduje, że ludzie
stają się skłonni ponieść jakieś ryzyko.
To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.
Lepiej patrzeć w bok, niż zamykać oczy w obawie przed nieuniknionym.
I wciąż mnie zaskakuje to, jak można się czegoś tak bardzo bać, a potem to przechodzi i okazuje się, że nic ci nie jest. Że strach to tylko strach. Że najtrudniejsze jest żyć, a nie umierać. Że co by się nie wydarzyło, zdarzy się. Ile rzeczy można przetrwać, zanim umrzemy.
Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.
