A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.
Są ludzie, których obecność jest dla innych jak dar.
Zaakceptować to, co
nieuniknione, nie jest poddaniem.
W końcu sukces kocha świadków, porażka zaś nie może bez nich istnieć.
Szczęście. Proste jak szklanka,
jak czekolada albo kręte jak ścieżki serca. Gorzkie. Słodkie. Żywe.
Czas ma niebywałą moc – jest w stanie nawet zrównać z ziemią góry. Ale z drugiej strony daje nam nieograniczone możliwości. Możemy go wykorzystać, by budować, rozwijać się, spełniać marzenia. Dzień za dniem, krok po kroku. Wszystko jest możliwe, jeśli tylko damy sobie na to czas.
Nic nie jest zupełną prawdą.
Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.
Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.
Kobiety są jak gry video. Płacisz, grasz, odchodzisz.
-Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała
Isabelle z łyżką w ręce. - Dobry Boże, nadeszła chwila grozy- mrukną Jace.
