A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.
Nie należy być zbyt ufnym, bo to cecha niepraktyczna.
Zmarli nie krzywdzą. Ból zadają żywi.
Najdłużej trwa zawsze ta sekunda, która zwiastuje nadchodzącą zgrozę.
Wciąż jest piękna, ale wyssałem z niej życie.
Życie to twarda walka. (...) aby przetrwać i coś osiągnąć, trzeba dawać z siebie wszystko.
Tak to już bywa, że kiedy
człowiek ucieka przed swoim
strachem, może się przekonać, że
zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.
Lubię myśleć, że ciągle jestem w kimś zakochana. Cóż innego mamy w życiu?
Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.
Słaba kochanka to jeszcze głupszy układ dla faceta niż słaba żona w łóżku.
Ślepym w miłości ciemność jest najmilsza.
