A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.
... nic tak nie brata ze śmiercią jak muzyka.
Nie martw się, Astrid, to
tylko ETAP. Ogarniasz? Tylko ETAP.
Zmieniasz myśli, zmieniasz życie.
Dobre wiadomości można przekazać
przez telefon. Złe należy dostarczyć osobiście.
Pisanie jest całowaniem głową.
Wolę siodło niż tramwaj, niebo usiane gwiazdami niż dach nad głową, trudny szlak, prowadzący w nieznane niż wyasfaltowaną szosę i głęboki spokój dzikich ostępów niż rozgoryczenie, jakie wywołuje miasto. (Everett Ruess)
Najgorszy dla człowieka jest moment, kiedy nie widzi sensu swej egzystencji, kiedy widzi, że nie ma dla kogo żyć.
Jego wargi, język i dłonie są tak doskonałe, że nigdy nie będę w stanie się na niego gniewać.
Czas przyniósł ze sobą rezygnację i melancholię słodszą niż pospolita radość.
Łatwo komuś nagadać w gniewie, trudniej to potem naprawić.
