Nie będąc jeszcze w tym wieku, kiedy się tworzy, zadowalam się opowiadaniem.
Kochanie to odwaga. Prawdziwa odwaga. To jest tajemnica miłości, prawdziwej miłości, która zna swoją moc. To jest odwaga mierzenia się z nieistotną przyszłością, nieznana, nieprzewidywalna. To jest odwaga mierzenia się samemu ze sobą, ze swoją samotnością.
Życie to szkoła, w której
każdy uczy się innej lekcji.
Godny pogardy i tchórzliwy jest naród, który walczy z historią innego narodu.
Im niżej upadniesz, tym wyżej pragnie się wzbić twoja świadomość.
Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.
Kto nie wie dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.
Ten kocha naprawdę,
kto nie wie, dlaczego kocha.
Czasami nie można zrobić nic więcej, tylko zapłakać.
Jeśli nie pozna się smaku poziomek z cukrem, nie prosi się o nie każdego dnia.
