Właśnie to, że mówię
głupstwa, czyni mnie człowiekiem.
Czuje, że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.
Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.
Na tym polega tragedia. Nie na tym, że jeden człowiek miał odwagę wybrać zło. Ale że miliony nie odważyły się wybrać dobra.
Nieważne jest w moich oczach, czy człowiek będzie mniej czy więcej posiadał. Ważne jest, czy będzie mniej czy bardziej człowiekiem.
W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.
Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.
Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?
Nie ma nic ważniejszego od chwili, w której zrozumiesz, że możesz być kimkolwiek chcesz. Niezależnie od przeszłości i błędów. Zawsze masz wybór. Tylko Ty decydujesz o swojej przyszłości.
Prawdziwy ludzki charakter ujawnia się dopiero w sytuacjach skrajnych; zwykle trzeba na nie czekać, bo one zwlekają jak koniec świata.
