Życie, Miłość i Smierć - Aldous Huxley

 [...] zaczęli już rozumieć, że mnie się nie da zrozumieć.

 Wcześniej czy później sprawy, które
za sobą zostawiłeś, same cie dopadną.

 Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza.

 Poświęcenia dokonuje się z miłości.

 Psy szybko wybaczają przewinienia, a w obcych ludziach widzą życzliwość.

 Potrzeba czasu i wysiłku, by coś stworzyć, ale w jednej chwili wszystko może się rozpaść jak zamek z piasku.

 Pan Bóg, jak wiadomo, tworzył świat przez bodajże tydzień, a potem spojrzał na swoje dzieło i powiedział: „Ooo kurwa!”. A później dodał: „A, mam jeszcze chwilę, teraz zrobię coś naprawdę ładnego. Coś mnie godnego,
coś zaprawdę w boskim wymiarze. Coś
takiego, co jest autentyczną kwintesencją
piękna i nie ma wad”. I zrobił kota.

 Życie to twarda walka. (...) aby przetrwać i coś osiągnąć, trzeba dawać z siebie wszystko.

 Pamiętaj, że niemożliwe nie istnieje. Wszystko, czego pragniesz, jest na wyciągnięcie ręki. To ty decydujesz, kim jesteś i kim chcesz być. Nie przyjmuj za pewnik to, co ci mówią inni. Wierz w siebie i swoje marzenia.

 Czas, który jest wszystkim dla mnie, jest niczym, a nawet mniej niż nicem, dla istot niepowtarzalnych, nieśmiertelnych.