To były dobre lata, ale wiemy- z opowieści i z życia- że dobre lata nigdy nie trwają długo.
Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,
że mają aż nazbyt wiele.
Miłość - nic na świecie nie może się z nią równać.Bo tak naprawdę tylko ona się liczy.
Ludzie widzą to, co chcą widzieć.
Nie przychodzi im do głowy, że potworne rzeczy mogą wyglądać pięknie.
Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.
Nie ma we mnie nic oryginalnego,
jestem zbiorowym dziełem
wszystkich, których w życiu poznałam.
Przez cały czas próbowałam być kimś innym, niż byłam, bo sama siebie nienawidziłam.
Gdybyśmy nadal mogli żyć tak jak dawniej,oglądając cudze wojny w telewizji.
Odporność stanowił indywidualizm, na który potrzeba wielu wyrzeczeń i mądrości.
Kultura rodzi ludzi, którzy umieją i chcą pisać, lecz nie mają nic do powiedzenia.
