Wygoda usypia ideał.

 To się nie zdarza,
żeby cokolwiek było
tak, jak już było.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 Człowiek staje się takim,
jakim widzą go oczy pożądanej osoby.

 Wypowiedziane słowa są jak jednokierunkowa ulica.
Raz zadanych pytań nie da się zawrócić.

 Więc posłuchajcie mojej rady: cokolwiek by się działo... nie mrugajcie.

 Kocham Cię, bo cały wszechświat sprzyjał mi w tym, bym mógł Cię poznać.

 Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?

 Zmiana zawsze wywołuje niepokój.

 — Kochasz mnie, więc mnie zabijasz?
— Kocham cię i to mnie zabija.

 Kocham (...) Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.