Jest obolała od snów. Jak się śpi samotnie, ostrze dni ...

 Ten kto zbyt długo i zbyt wygodnie umości się w roli ofiary rzeczywiście się nią staje.

 Twoja muzyka nie wiedzie ku muzyce, lecz ku temu, co ludzkie.

 Słońce dopiero co zaszło za horyzont, ale ciemność nie przejęła jeszcze władzy i nie dopięła wszystkich guzików swojej szczelnej peleryny.

 Nadmiar smutku się śmieje. Nadmiar radości płacze.

 Jak słońce topi lód,
tak dobroć usuwa

nieporozumienia,
nieufność i wrogość.

 Tęsknota za domem jest jak choroba, jak żałoba po czymś, co zostało utracone lub odebrane.

 Wiedziała, że to nieładnie tak nienawidzić rodziców, ale nie mogła się powstrzymać.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 Miłość do Boga czysta jest wtedy, gdy radość i cierpienie wzbudzają w nas taką samą wdzięczność.

 Sny potrzebne są nam po to, żeby oderwać się od rzeczywistości.