Umieranie miało większy sens, niż na to zasługiwałam.

 Są tacy ludzie na świecie, których musisz
kochać, choćby nie wiem co....

 Każdy człowiek powinien postrzegać siebie jako istotę której istnienie jest konieczne.

 Przyjaźń wygląda przy uczuciu do kobiety jak świeca łojowa przy świetle elektrycznym.

 Kocham (...) Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.

 Skoro moje ziemskie życie musi się skończyć, niech skończy się obietnicą. Niech kończy się nową nadzieją.

 To nie jest nasz dom, Zunairo. Nasz dom, w którym stworzyliśmy sobie swój świat, został zmieciony wybuchem pocisku.
Tu jest tylko schronienie. Nie chciałbym, żeby stało się naszym grobem. Straciliśmy nasze dobra, nie traćmy jednak naszych dobrych nawyków. Jedynym sposobem walki, jaki nam pozostał, by nie poddać się tyranii i barbarzyństwu, to strzec tego, co dało nam nasze wychowanie
i wykształcenie. Zostaliśmy wychowani na ludzkie istoty z uwzględnieniem tego,
co w nas boskie, i tego, co śmiertelne.

 Wiedziałam, jak ciężko jest być córką ludzi, którzy cię nie dostrzegają, nawet jeśli stoisz przed nimi i tupiesz nogą.

 Moje życie ktoś kiedyś przeklął - im dłużej jest w nim lepiej, tym większą można mieć pewność, że zaraz coś się popsuje.

 Tu chodzi o miłość.

 Są miejsca, z których się nie wraca. Są szkody, których się nie naprawi.