Najważniejsze to nigdy nikogo się nie bać.

 To okropne, gdy dorastasz i zdajesz sobie sprawę, że nie możesz mieć wszystkiego.

 "Nie obchodzi mnie ta twarz, tylko jej wyraz. Nie obchodzi mnie ten głos, tylko to, co mówisz. Nie obchodzi mnie to, jak w tym ciele wyglądasz, tylko co nim robisz. Ty jesteś piękna."

 Bo to, czego nie robią przywódcy, mogą uczynić zwykli ludzie.

 Ponieważ nie mam nic, wszystko należy do mnie.

 Wszystko było nowe. Nic się nie zmieniło.

 I żeby nie musieć zaczynać od nowa. Wiesz, co to kosztuje, zaczynać miłość, mówić znowu te same słowa i wierzyć, że te same czyny są nowe?

 Nieszczęście nauczyło mnie jednego -
uciekłam się do czytania, aby zapomnieć
o tym, co mnie nęka i otacza...

 Kto odchodzi jest winien. Zbrodnia i kara, wina i zadośćuczynienie. A zadośćuczynieniem ma być jego samotność. Albo karą. I odrzucenie.

 To niesamowite, ile rzeczy musi się wydarzyć, żeby dwie osoby mogły się spotkać.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić.
Na obojętność jednak nie ma rady.