Najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie.

 Mógłbym trzymać Cię w ramionach całą wieczność ale to wciąż byłoby za krótko.

 Moc nic nie znaczy, jeśli mag ma przegniłe serce.

 Nie przegrywaj, póki nie przegrasz.

 Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.

 Nie trzeba pytać dlaczego. Zło po prostu istnieje.

 Człowiek potyka się o kretowiska, nie o góry.

 Sztuka trwa i także ty dopisać możesz wers.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.