Najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie.

 Są góry, przez które trzeba przejść; inaczej droga się urywa.

 Za każdy dobry uczynek w końcu zostaniesz ukarany.

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.

 Zabić się to tyle, co dowieść, że mimo wszystko myślało się poważnie.

 Wyciszysz się do tego stopnia, że twojemu sercu przestanie zależeć na biciu, a płucom na oddychaniu.

 Czymże jest przeszłość, jeśli nie tym, co sami postanawiamy pamiętać.

 Oświecać trzeba nawet tych, którzy wolą siedzieć w ciemnościach.

 Gdyby istniała taka choroba jak nieuleczalny liberalizm, umarłabyś w dzieciństwie.

 Całując go, skupiałam się tylko na tym,
żeby nie zapomnieć oddychać.

 Najważniejsze są wartości, które pozostawimy po sobie w innym człowieku.