Miarą skarbu jest jego wartość w potrzebie.

 Na chwilę czas przestał istnieć. Była tylko przestrzeń między jednym uwolnionym oddechem a kolejnym.

 Nie podchodźcie do życia zbyt poważnie. Dajcie mu w pysk, kiedy na to zasługuje.

 Porzuć wszystko, co znasz. Porzuć, porzuć, porzuć. Nie bój się, że zostaniesz bez niczego, bo na koniec to nic będzie ci podporą.

 Czasem życie jest polem bitwy. Musimy robić to, co wiemy, że trzeba, a nie co chcemy.

 Z czasem samotność głęboko wnika
w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Nigdy nie jest za późno [...] Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 Matka byłaby zdolna wymyślić szczęście, aby je dać swoim dzieciom.

 Nie idź spać w gniewie, bo czy się obudzisz – nie wiesz.

 Jeśli coś trwa dostatecznie długo, nawet historycy nie potrafią spamiętać wszystkiego.

 Ludzka podłość - mawiał - jest
lontem czekającym tylko na
odpowiednią iskrę.