Autor staje się stary dopiero wtedy, kiedy już nie przemawia ...

 Normalność wcale nie jest taka dobra, na jaką się wydaje.

 Jeśli przechodzisz przez piekło, nie zatrzymuj się.

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.

 Kto odchodzi jest winien. Zbrodnia i kara, wina i zadośćuczynienie. A zadośćuczynieniem ma być jego samotność. Albo karą. I odrzucenie.

 Nienawidziła swej miłości, ale nie potrafiła się od niej uwolnić.

 Silni ludzie wierzą w zwycięstwo, słabi w boga. A w co ty wierzysz?

 Nie tęskni się za tym, czego się nie doświadczyło.

 Pamiętam każdą wspólnie spędzoną
chwilę. A w każdej było coś wspaniałego.
Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć:
ta znaczyła więcej niż pozostałe.

 Jak szybko i nieodwołalnie JEST przechodzi w BYŁO.

 ..i to poczucie prostej drogi, którego nie traci się, nawet kiedy ścieżka staje się kręta.