Mogę zadać panu oczywiste pytanie?(...) Skoro Bóg istnieje i są na to niepodważalne dowody, dlaczego dopuścił do Holocaustu? Gdzie wtedy był?(...) Moja odpowiedź brzmi tak: Bóg tam był, Catherine, był i płakał.
Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.
Odciął jej skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.
Człowiek naraża się na łzy,
gdy raz pozwoli się oswoić.
Być niedocenioną to świetna rzecz.
To przecież nie chęć stosowania się do reguł prawa sprawia, że wszyscy zachowują się tak, jak nakazuje społeczny obyczaj, lecz strach przed karą.
Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.
Przecież nie można sterować uczuciami. Nie zakręcisz napływu emocji jak kran z wodą.
(...) życie wtedy ma sens, gdy człowiekowi nie starcza dnia na wszystkie zajęcia.
Każde dobre wrażenie, jakie się wywołuje w świecie, stwarza nam nieprzyjaciela. Aby być lubianym przez ludzi, trzeba być miernotą.
Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest czymś więcej niż tylko człowiekiem.
