Nie potrafię kochać, nie cierpiąc.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Całując go, skupiałam się tylko na tym,
żeby nie zapomnieć oddychać.

 Żyjesz wśród ludzi zatem wszystko co cenne trzymaj w ukryciu i tam jest twój dom gdzie skarby twoje.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 Prawdziwa sztuka rodzi się w cierpieniu.

 Jeśli chodzi o twój dotyk, to jestem niczym umierający z głodu człowiek na bankiecie.

 Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom.