Każdy z nas cierpi na własną ślepotę.

 Wspólne rzyganie, jak mało co, robi z ludzi wspólnych przyjaciół.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Nasza egzystencja składa się z porażek i sukcesów, ciągłych wyborów. Dlatego jest tak wyborna.

 Czasami szczęście polega na tym, że mamy kogoś, za kim możemy tak mocno tęsknić.

 Przeszłość potrafi ranić.
Moim zdaniem możesz od niej uciekać lub uczyć się z niej.

 Serce to jeszcze za mało żeby kochać.

 Bo bez miłości nie ma życia.

 Dyskrecja u kobiety to jak uczciwość u mężczyzny.

 Nie ma dokumentu, więc nie ma i człowieka.

 Wyobraźnia, nie inteligencja czyni nas ludźmi.