[...] ale pozwól, że usiądę blisko ciebie. Może chłód to tylko wymówka. Lubię siedzieć blisko ciebie, czuć ciepło twojego ciała, twoje ruchy. To sprawia, że nie czuję się tak bardzo samotna, jestem szczęśliwa.
Emocje są jak dzikie konie, trzeba je w końcu uwolnić.
Urok pierwszej miłości polega na naszej niewiedzy, że to się może kiedyś skończyć.
Nic tak nie łączy ludzi jak miłość do tych samych książek.
Każdy czyn ma swoje konsekwencje.
Więcej ludzi marnuje czas i energię, roztrząsając problemy niż rzeczywiście próbując je rozwiązać.
Właściwie żyjemy w epoce sloganu „po użyciu – wyrzucić”. Wysmarkaj się w innego człowieka jak w chusteczkę, wrzuć do klozetu i spuść wodę.
I nic na świecie nie było dla mnie w tej chwili bardziej poruszające od tego, że jedno ludzkie serce potrafi otworzyć się przed drugim.
Kocham cię tak, jak umiem, ale z pewnością nie tak, jak na to zasługujesz.
Jesteśmy tym bogatsi im więcej rzeczy zbędnych zdołamy odrzucić.
Nie czuje się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.
