- Nic nie szkodzi - odparłam. Ale szkodziło, jak wszystko, ...

 Zabity promień rozkłada się - w tęczę.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 To sztuka wiedzieć, kiedy należy przestać.

 Życia trzeba doświadczyć w pełni, a świat stoi przede mną otworem.

 Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.

 Współczucie jest najważniejszym, a może nawet jedynym prawem istnienia całej ludzkości.

 Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by pamiętać o twoich.

 Czasami potrzeba odrobiny szaleństwa, by postawić kolejny krok.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.