Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście?

 Wspomnienia są gorsze niż kule.

 Wampiry istnieją, tylko że zamiast krwi wysysają z nas sny.

 W ciszy koło czwartej nad ranem słyszałem, jak powoli rosną korzenie samotności.

 To, co płynie z głębi naszego serca, nie wymaga wysiłku.

 Nie słowami prosi się o wybaczenie.

 Na ustach imię boże, a w duszy myśl o rabunku.

 Samotność jest zniewalająca, zabija miłość, zabija osobowość.

 Milczenie to przyjaciel, który nigdy nie zdradza.

 Podróżuje po szynach własnego strachu. Czego się boję? Ciebie, to znaczy siebie bez Ciebie.

 W Damaszku centrum spadłem z gromu. Na domosceński twardy bruk. Na serca pysk bez spadochronu. Z miłosnych, niebotycznych gór.