Nagle dowiadując się, że umieram, przestałam bać się żyć.

 To co możliwe jest rzeczą względną.

 Nie sztuka oceniać człowieka
po pierwszym spojrzeniu.
Sztuką jest poznać go i nie oceniać.

 Gdzie dziś są przyjaciele,
co tu byli obok mnie?
Trzeba żyć, nie wolno poddawać się.

 Ważne jest, aby się nie poddawać.

 Pieniądze nie stanowią wszystkiego, bo człowiek oprócz kieszeni ma jeszcze i serce...

 Uważam, że dusze są energią i nie ulegają zniszczeniu, kiedy umieramy. Zachowują wspomnienia o poprzednich żywotach, ale wspomnienia są zamknięte w szafce i tylko raz na jakiś czas, gdy szafka przypadkiem się otwiera, wypada parę rzeczy -
wizje i deja vu.

 Samotność utkana jest ze wspomnień.

 Kamienie i wspomnienia trwają wiecznie.

 To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno szaleństwa.

 Chodząc ulicami, płaczę do siebie. Nie za bardzo, więc nikt nie zauważa.