Gdy słucham, co mówisz, słyszę, kim jesteś.

 Niechętnie cokolwiek przyrzekałam. Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.

 Malarzu, nie jesteś mówcą! Maluj więc i milcz!

 Prawdziwe piękno ma źródło
w sercu, a siedzibę w oczach.

 Wspomnienia są jak muchy, można je odganiać, ale nic ich nie powstrzyma przed powrotem.

 Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.

 Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.

 Oczekiwanie to najważniejsza i najprzyjemniejsza część całej tej podróży.

 Zawiedzione nadzieje rodzą wielki ból.

 ...wspomnienie jest również formą spotkania.

 Dno. Dopóki go nie dosięgniesz, nigdy nie wiesz, gdzie się znajduje.