Bolą mnie różne nienazwane.

 Miecz w moim ręku
jest straszną bronią.
Przede wszystkim dla mnie.

 Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie.

 Nikt nie może znaleźć czasu, a jedynie mądrze wykorzystać ten, który mu dano.

 Do swoich snów człowiek dopiero przez cierpienie dorasta.

 To właśnie cali śmiertelnicy – mają tylko parę chwil na tym świecie, a poświęcają je na komplikowanie najprostszych spraw.

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Miłość nie stoi w miejscu, nie czeka jak kamień; trzeba ją stworzyć, jak chleb, przez cały czas trzeba ją stwarzać na nowo.

 W polityce nic nie dzieje się bez przyczyny, ale często - bez skutku.

 Sny potrzebne są nam po to, żeby oderwać się od rzeczywistości.

 Tworzymy pewne wzory, pojawiamy się w życiu innych tylko na chwilę.