
Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby ...
Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby coś zrobić, robię to do samego końca, po prostu nie wiem, jak się przeprogramować.
Czas przeżera wdzięczność szybciej niż urodę.
Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.
Nie ma nic, co kiedykolwiek brałbym na serio. Jedyne co biorę na serio, to mój konflikt ze światem.
Najdalej zajdzie ten człowiek, który nie wie, gdzie idzie.
Każda z nas jest tworem miliona chwil, tysięcy stanów umysłu i ducha.
Jeśli Bóg istnieje, to ma chore poczucie sprawiedliwości.
Nic tak łatwo nie staje się oczywistością jak to, że jesteśmy nikim i tym będziemy, i nie ma dla nas innych widoków na przyszłość.
Może po śmierci rodziców ludzie nagle się starzeją.
Matematyka nie jest tak ważna, za jaką się ją uważa.
Są dwa rodzaje ludzi: tacy, którzy mają żal do siebie, i tacy, którzy mają żal do innych.