Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby ...
Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby coś zrobić, robię to do samego końca, po prostu nie wiem, jak się przeprogramować.
Udostępnij:
Inspiracje:
"Niby nic, ale całe to popołudnie było dla mnie niezwykłe. Niby nic, a ten czas był zaczarowany, wręcz baśniowy."
Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.
Wiesz, co się dawniej opłacało? Umieć kochać!
Lojalność to towar, który szybko się psuje.
Spojrzał na nią takim wzrokiem, jakby brał miarę na kaftan bezpieczeństwa.
Kapelusz sombrero, a w kieszeni zero.
Dlaczego ludzie muszą być tak samotni? Jaki to ma sens? Na tym świecie żyją miliony ludzi; każdy z nich tęskni, szuka spełnienia u innych, a jednak się izoluje.
Dlaczego?
Czy Ziemia powstała tylko po to, by pielęgnować ludzką samotność?
Nie można czekać w nieskończoność na osiągnięcie
doskonałości. Trzeba opuścić bezpieczne schronienie i ruszyć
naprzód, padając i powstając wraz z innymi.
To nie miłość jest ślepa, ale zazdrość.
Oddycham, ale na tym wszystko się kończy. Istnieje ogromna różnica między oddychaniem a życiem.