Człowiek, którego kochasz rzadko zasługuje na miłość. Właściwie nikt na ...
Człowiek, którego kochasz rzadko zasługuje na miłość. Właściwie nikt na nią nie zasługuje, pewnie też nikt nie udźwignąłby takiego ciężaru.
Zasługujemy tylko na to, na co zapracujemy.
Żałosne kreatury dawnych myśliwskich przyjaciół, oto czym oboje się staliśmy.
A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.
Doskonała rozpusta wymaga doskonałego odprężenia.
Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością i tyle.
Jeśli opóźniamy dzień zbiorów, owoce gniją. Problemy odłożone na potem nie przestają rosnąć.
Jakże splątaną tkamy sieć, gdy
pierwsze kłamstwo idzie w świat.
Można wznieść się bardzo wysoko i upaść bardzo nisko, lecz mało komu się udaje wpłynąć na to, kiedy i jaki obrót obierze los.
Człowiek zupełnie nie wie, kiedy tonie, która kropla wody wyznacza mu koniec.
...ilekroć świnia spotyka na drodze inne zwierzę, to ostatnie musi ustąpić na bok...