Czas to grząskie błocko. Przecieka przez palce. I wsysa jak ...

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".

 Idź swoją drogą, a ludzie nich mówią, co chcą.

 Ból jest święty i należy go uszanować milczeniem i samotnością.

 Bezpieczeństwo daje w nagrodę niemoc.

 Zastanówcie się, o co prosicie, bo przy odrobinie pecha możecie to otrzymać.

 Nawet zepsuty zegar dwa razy na dobę pokazuje właściwą godzinę.

 Życie jest nieprzewidywalne. I właśnie to lubię w nim najmniej. Szkoda, że nie ma nic wspólnego z matematyką.

 Ludzie z natury są słabi, dlatego podoba im się przemoc.

 Dorośli muszą się dobrze bawić, żeby dzieciom chciało się dorastać.

 Nie chciałam nic słyszeć, nic widzieć. Chciałam przestać. Po prostu przestać być.