Stuknie furtka, załomoce serce .

 W najmłodszych twarzach kryją się najstarsze oczy.

 Wielka miłość zawsze kończy się tragicznie.

 Życie to jedno wielkie bagno a każdy przebłysk świadomości jest katorgą.

 Niekochanym niewiele się przytrafia, ich nieżywe życia porastają pleśnią, ich dusze się duszą.

 Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.

 Pomoc może nadejść z najmniej oczekiwanej strony...

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.

 Nigdy nic nie jest w pełni skończone. Wszystko ewoluuje: każda rzecz ma setki kątów i załomków, których nie dostrzegamy. Tracimy ostrość widzenia, aż tu nagle stajemy się zakłopotani wobec takiego dysonansu jak dziś rano, czasem nawet wkurzamy się albo zachwycamy. Właśnie taki chcę być: zachwycać się tym, czego nie znam.

 (…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.