Śmierć jest w was, jak słowik w klatce, ode mnie ...

 Samotność utkana jest ze wspomnień.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Najtrudniej pogodzić się z tym, że winni są bliscy nam ludzie.

 Ludzie po prostu nie potrafią używać serca. Dawno o tym zapomnieli.

 Może się jeszcze okaże, że Bóg istnieje, a ja o niczym nie wiem.

 Daremnie walczyłem ze sobą. Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. Pozwól mi, pani, wyznać, jak gorąco cię wielbię i kocham.

 „- Tris, dlaczego mnie nie zastrzeliłaś?
- Nie mogłam. To byłoby tak, jakbym zastrzeliła siebie.”

 Czasami najlepszą obroną jest atak.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy.