
Uciekać mogą tylko Ci, którzy mają dokąd wracać
Uciekać mogą tylko Ci, którzy mają dokąd wracać
Matki zauważają wszystko albo prawie wszystko.
Życia, choćby nie wiem ile się przeżyło, też się nie rozumie.
Najmroczniejsze czeluście piekieł zarezerwowane są dla tych, którzy zdecydowali się na neutralność w dobie kryzysu moralnego.
Źli ludzie nie trzymają kotów, to zwierzęta bardzo wyczulone na fałsz.
Sedno radości życia, jego piękna, tkwi w tym, że życie może nas zaskakiwać.
Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.
Człowiek niezmiernie lubi czuć się pokrzywdzony.
Na początku stworzono wszechświat. Zezłościło to mnóstwo ludzi i zostało powszechnie uznane za błąd.
Wiesz, takie chwile są jak srebrne okruchy szczęścia. Trzeba je skrzętnie zbierać i cieszyć się, że w ogóle są.
Ci, którzy chcą władzy i ją osiągają, żyją w ciągłym strachu, że ją stracą.