Wszystkie rzeczy zawsze działają zgodnie ze swoją naturą.

 [...] albowiem niepewność jest najstraszliwszą ze wszystkich tortur.

 I tu mi powiedział coś tak mądrego, co stało się dla mnie nauką i dewizą mojego postępowania do końca życia. Powiedział zdziwionym tonem: „To ty na mnie liczysz? Och, jaki ty jesteś głupi. Naucz się w życiu liczyć tylko sam na siebie.”. Tu miał rację. Przestałem liczyć na ludzi, więc tym większą radość sprawia mi każdy przypadek ludzkiej życzliwości i bezinteresownej pomocy.

 Po co mówić - milczenie potrafi złamać człowieka szybciej niż pytania.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 Jeśli z czymś nie możesz
walczyć, musisz to polubić.

 Moja miłość do Lintona jest jak liście w lesie.
Wiem dobrze, że czas ją zmieni, tak jak zima zmienia wygląd lasu. Moja miłość do Heathcliffa jest jak wiecznotrwała ziemia pod stopami, nie przykuwa oka swoim pięknem, ale jest niezbędna do życia. Nelly, ja i Heathcliff to jedno.
Jest zawsze, zawsze obecny w moich myślach – nie jako radość, bo i ja nie zawsze jestem dla siebie radością, ale jako świadomość mojej własnej istoty.

 Po to są właśnie najlepsi przyjaciele. Tak właśnie postępują. Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.

 Czasami nie trzeba czegoś widzieć, żeby wiedzieć, że istnieje.

 Jest obolała od snów. Jak się śpi samotnie, ostrze dni samo tnie.

 Fatalne jest to, że człowiek coraz to osiada na jakieś mieliźnie. Domu, pracy, przyzwyczajeń...