Życie nic nie znaczy kiedy nie jest wielką przygodą.

 Dla każdego, kto się boi, jest samotny albo
nieszczęśliwy, stanowczo najlepszym środkiem
jest wyjście na zewnątrz, gdzieś, gdzie jest się
zupełnie sam na sam z niebem, naturą i Bogiem.
Bo dopiero wtedy, tylko wtedy, czuje się, że
wszystko jest tak, jak być powinno i że Bóg
chce widzieć ludzi szczęśliwymi wśród prostej,
ale pięknej natury. Jak długo to istnieje, a będzie
na pewno zawsze istnieć, wiem, że we wszystkich
okolicznościach, istnieje zawsze pociecha na
każde zmartwienie. I wierzę mocno, że
natura potrafi ukoić każde cierpienie.

 Poczucie winy to nie rozum. Poczucie obowiązku to nie serce.

 Czasami pływamy w nieprzelanych łzach i możemy utonąć, jeśli je w sobie zatrzymamy.

 Ludzie nie chcą wyjawiać uczuć, może się boja, może nie wierzą sami sobie.

 Miłość znaczy, że nigdy nie musisz mówić „przepraszam”.

 Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.

 Co ma być to będzie, a jak już będzie to trzeba się z tym zmierzyć.

 Dziś jestem przekonana, że nikt nikogo nie traci, bo nikt nikogo nie może mieć na własność

 Jeśli ktoś spróbuje spalić świat, człowiek z zapałką zginie pierwszy.

 Ludzie płaczą nad ścierniskiem przyszłości, a nie widzą pełnych stodół przeszłości.