Niebo człowiek widzi, las może przepatrzeć, ale prawdziwej rzeki nigdy ...

 Czas to największy skurwysyn... nic nie da wymazać.

 Sztuki życia brak mi dziś tak samo jak wtedy.

 Przecież pan się budzi tylko po to, żeby sprawdzić na zegarze ile jeszcze panu zostało do zaśnięcia.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 Tacy jak my się, nie poddają, pamiętaj!

 Czasami się zastanawiam, czy przypadkiem coś jest ze mną nie tak. Być może za dużo czasu spędzam w towarzystwie moich bohaterów literackich i, co za tym idzie, moje ideały i oczekiwania są zdecydowanie zbyt wysokie.

 Bo szczęśliwym jest się tylko przez chwilę, ale ta chwila pozostaje w nas.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Zasłaniamy się muzyką po to, by się odsłonić.

 Zbieg okoliczności jest wygodnym wytłumaczeniem dla przeznaczenia.