On nie zasługuje na światłość, tylko na spokój.

 Kto wieczorem płacze, ten śmiać się będzie rankiem.

 Długa choroba rodziców zniechęci najbardziej przywiązanego syna.

 Kto dwa zające goni, żadnego ni uchwyci.

 Łatwiej jest stworzyć nowe
ciało, niż naprawić zniszczone.

 [...] pisarze są jedynymi ludźmi, którzy mogą zrobić coś z tym światem.

 Nigdy to bardzo długo.

 Czego więcej możesz pragnąć niż życia? To dar.

 (...) przeznaczenie nie puka do drzwi naszego domu. Trzeba za nim ruszyć, wyjść mu na spotkanie.

 I nagle okropne objawienie, które wszystko rozwala, ale jestem go absolutnie pewna i po którym już nic nie będzie takie samo: jeżeli bogaci nie są szczęśliwi, to dlatego, że szczęście nie istnieje.

 Często nienawiść sama sobie zadaje rany.