Największą stratą jest strata czasu.

 I wśród tego nieśmiałe życie przemocą wywleczone ze snu.

 Pozostaje żyć. Po prostu i cudownie żyć. Nie: chcieć żyć, lecz: żyć.

 Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.

 Kraina szczęścia nigdy nie powstanie,
bo ludzie zawsze stworzą sobie nowe problemy, z którymi będą walczyć.

 Najgorszą torturą jest czekanie.

 (...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. Taka śmierć nie jest honorowa.

 Są dwa rodzaje ludzi, tacy, co lubią spać od ściany, i tacy, którzy lubią spać z tymi, co ich zepchną z łóżka.

 Miłość jest jak pętla. Początkowo luźna. Później zaś im dalej on odchodzi, tym mocniej zaciskający się wokół szyi powróz czuje ona.

 Jeśli musisz pytać kogoś, czy będzie cię kochał jutro, to znaczy, że nie kocha cię dziś.

 Metafizyczny stan, który jest brzemieniem i darem służących - niewidzialność.