Pierwszeństwo bywa trudne.

 Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?

 Ból i wspomnienia wystarczały, żeby infekować na wieki.

 Żeby naprawdę docenić radość, trzeba najpierw doświadczyć smutku.

 Odwaga kryła się w zaskakujących miejscach.

 To był jeden z tych snów, które przenikają do przestrzeni między sekundami i dowodzą, ze sen rządzi się własną fizyką, czas kurczy się albo puchnie, całe życia przemijają w mgnieniu oka, miasta płoną w proch między jednym a drugim trzepotem powiek.

 ZUS to potęga, przed którą drży nawet bezpieka.

 Jak cicho kręci się świat, kiedy człowiek rozmyśla w samotności.

 W chwili, kiedy zastanawiasz się czy kogoś kochasz, przestałeś go już kochać na zawsze.

 Licho nie śpi.

 „Im wyższe wzniesienie, tym dotkliwszy upadek”